Het is zondag. Er ligt een halve meter sneeuw en we mogen van de ANWB niet de weg op als het niet per se hoeft. Ik moest vandaag wel per se en daar kreeg ik eigenlijk meteen spijt van. Zeker ook omdat ik principieel tegen winterbanden ben. Soms zitten mijn principes mij lelijk in de weg.
Het ergste is nog dat het morgen maandag is. Niet dat ik iets tegen maandagen heb, maar wel als ik opnieuw per se de weg op moet terwijl dat eigenlijk niet de bedoeling is. Morgen is er een verkeersinfarct. Een code rood. Een verschrikkelijke sneeuwstorm. Het wordt een recordfile, een horrorspits. En Rick Evers moet om 9 uur in Utrecht zijn.
Op zich ben ik een optimistische man. Maar er zijn wel grenzen. Sterker nog, als ik morgen om 9 uur in Utrecht ben, krijgt iedere lezer van deze column honderd euro. Ja, stuur maar door. Deel hem gerust. Mij maak je niet bang. Ik ga namelijk met de trein. En dat lijkt een slimme keus. Maar eigenlijk weet ik al dat ik er spijt van ga krijgen.
Iedere keer als ik met de trein reis, neem ik me voor dat nooit meer te doen. Mensen die dagelijks met de trein reizen, zeggen dat het allemaal best meevalt, maar mijn trein heeft altijd vertraging. Honderd van de honderd keer. Dus morgen is de bovenleiding vastgevroren, of er is een sein- en wisselstoring, of de machinist heeft zich vreselijk verslapen.
Cursusdag in Utrecht. ’s ochtends om 9 uur aanwezig, ’s middags om half 5 terug naar huis. Hoe moeilijk kan het zijn? U hoort van mij. Of niet. Dan ben ik ergens ingesneeuwd. In een groot geel voertuig tussen Apeldoorn en Utrecht of andersom. Ik was nog zo gewaarschuwd. Code rood zeiden ze. En een aangepaste dienstregeling. Maar ik moet per se.
Met al deze inzet zal de cursusdag extra leerzaam zijn …
Sneeuwwitte groet,
Ach Rick het valt best mee met een beetje mazzel sta je droog op het perron en kom je warm over heel anders dan ik…..eerst vanmorgen om 07.15 lopend met de fiets aan mijn hand naar mijn werk omdat de fietspaden niet gestrooid worden ….( van Bussum naar Hilversum toch snel een uurtje ) en vanavond om 18.15 dezelfde weg terug omdat ook overdag de fietspaden niet gestrooid worden…..
“Iedere keer als ik met de trein reis, neem ik me voor dat nooit meer te doen. Mensen die dagelijks met de trein reizen, zeggen dat het allemaal best meevalt, maar mijn trein heeft altijd vertraging. Honderd van de honderd keer. Dus morgen is de bovenleiding vastgevroren, of er is een sein- en wisselstoring, of de machinist heeft zich vreselijk verslapen.”
Dit komt letterlijk uit mijn mond. Geen grapje. Elke keer als ik met de trein ga, heb ik vooraf al spijt. Zo niet dan gaat het onderweg gruwelijk mis.
Soms doe ik er een keer zo lang over. Soms gaat de trein weer terug. Soms rijdt er helemaal geen trein en kun je het stuk met de snelbus. Soms hoef je alleen maar naar de andere kant van het perron te lopen en daar staat je overstaptrein. Ik hoor het m’n opa nog zeggen. Gelukkig heb ik dat maar niet gedaan. Dat was nooit goed gegaan, er was geen andere kant van het perron. En de trein die je vervolgens moet hebben, vertrekt van een ander spoor. Alleen waren ze dat even vergeten om te roepen.
Nooit meer met de trein!
Tot ook ik weer een keer naar Utrecht moet vrees ik.
Je zou ook nu alvast met de auto op weg kunnen gaan. Dan ben je de horrorspits voor en hoef je ook niet met de trein.
Hahaha, mijn trein reed vanochtend dus niet. Vandaar dat ik nu de tijd heb om thuis jouw stukje te lezen. Leest als een trein (de enige die vanochtend wel rijdt)!
We hebben daar deze column nooit meer wat van je gehoord. Is het wel goed gekomen 🙂