Ik denk dat ie vier dagen onder het glaasje heeft gezeten. Toen vond ik het mooi geweest en heb ik hem uit het raam gegooid. Via het pannendak gleed ie in de dakgoot. Ik zag hem genieten.

Mijn vriendin (met wie ik getrouwd ben) vindt spinnen niet zo leuk. Ze is niet echt bang. Ze vindt ze gewoon niet zo leuk. En omdat kapotmaken zo’n krakend geluid maakt, gaat er vaak een glaasje overheen. Volgens mij is het de bedoeling dat ik hem dan uitzet. In de vrije natuur. Of in het riool. Vinden ze ook leuk. In de wc mikken en doorspoelen. Voor een spin is dat een wildwaterbaan.

Het glaasje stond in de badkuip. Iedere keer als ik in de badkamer op de wc zat, voelde ik me toch een beetje bekeken. Dan zat ie van achter het glas mij te observeren. Met z’n acht ogen. Patser. En ik natuurlijk heel indringend terugkijken. Ik laat me echt niet intimideren door een spin. Vaak werd dat een machtsstrijd. Bleef ik net zo lang kijken totdat hij een oog wegdraaide.

Op dag drie had ie me bijna te pakken. Hij vond een hoekje onder het ronde glas en ging daar heel zielig liggen met z’n pootjes opgetrokken. Alle ogen gesloten. Twee opties gingen door mijn hoofd. Of deze spin is morsdood. Of hij is een betere acteur dan Al Pacino. En omdat ik dat laatste voor onmogelijk hield, tilde ik heel voorzichtig het glas op. En wat doet meneer… er als een haas vandoor gaan. Dus hup, ik dat glas er weer overheen. Zo zijn we niet getrouwd.

Op dat moment is er volgens mij bij hem iets geknapt. Het was zijn laatste mogelijkheid op vrijheid. Het agressief aankijken maakte plaats voor berusting. Hij geloofde niet meer in een wonder en wist zeker dat hij zou sterven onder een glas in een badkuip in Raalte. Er zijn betere manieren om aan je eind te komen. Maar ja. Eigen schuld. Als je acht poten hebt waarmee je overal naar toe kan banjeren, ga je toch niet in een badkamer van een doorzonwoning zitten. Het zegt ook wel iets over het intelligentieniveau van zo’n beestje.

Waarom ik hem toch gered heb? Omdat ik ’s nachts de slaap niet kon vatten. Zo’n spin heeft misschien ook vrouw en kinderen thuis. Pappa had beloofd met drie muggen en een blauwe strontvlieg thuis te komen. Ingepakt en al. De jongste is dol op blauwe strontvliegen. Die hebben zo’n prettige nasmaak. Ik zag huilende spinnen. Honger en dorst. Morgen is ie al vier dagen vermist. Dan is het genoeg. Vaarwel ouwe pik. Het ga je goed.

——

Genoten? Lees ook mijn column ‘Brief aan Iglo‘ of ‘Nooit meer schaatsen‘